Siedzą od lewej Maurycy Zamoyski i Roman Dmowski
Roman Dmowski od kilku dni ma rondo swojego imienia w Zamościu !. Niedawno minęła rocznica śmierci ( 2 stycznia 1939r.) tego wielkiego polskiego patrioty, który walczył skutecznie na salonach Europy o niepodległość naszej ojczyzny. Z uwagi na to, że jestem przewodnikiem po Zamościu przypomnę, iż Roman Dmowski pragnął żeby Maurycy Zamoyski( XV ordynat zamojski) został prezydentem Polski, niestety nie udało się tego planu zrealizować, chociaż nie wiele brakowało. Ostatnie głosowanie w parlamencie zostało przegrane, gdyż Wincenty Witos obawiał się następnego politycznego posuniecia Dmowskiego: uczynienie Zamoyskiego królem ( są także głosy, że na przeszkodzie stanęli posłowie żydowscy) i przywrócenie monarchii. W ten sposób udałoby się nadrabić poważne zaniedbanie sprzed wieków gdy królem nie został hetman Jan Zamoyski (chociaż założyciel Zamościa był w stanie cel ten zreaizować). Pamiętajmy także, że to właśnie Maurycy Zamoyski wspomagał w Paryżu Romana Dmowskiego w walce o Polskę, w dużej mierze także finansowo, choćby zastawiając dobra wielkiej Ordynacji Zamojskiej ( największy prywatny majątek II Rzeczypospolitej) i uzyskując w ten sposób pieniądze na wojnę z Rosją Sowiecką. Oczekuję na komentarze :-)
I cytaty z Romana Dmowskiego:
„Jestem Polakiem – więc mam obowiązki polskie: są one tym większe i tym silniej się do nich poczuwam, im wyższy przedstawiam typ człowieka. Bo im szersza strona mego ducha żyje życiem zbiorowym narodu, tym jest mi ono droższe, tym większą ma ono dla mnie cenę i tym silniejszą czuję potrzebę dbania o jego całość i rozwój. Z drugiej strony, im wyższy jest stopień mego rozwoju moralnego, tym więcej nakazuje mi w tym względzie sama miłość własna.”
„Katolicyzm nie jest dodatkiem do polskości, zabarwieniem jej na pewien sposób, ale tkwi w jej istocie, w znacznej mierze stanowi jej istotę. Usiłowanie oddzielenia u nas katolicyzmu od polskości, oderwania narodu od religii i od Kościoła, jest niszczeniem samej istoty narodu.”
Źródło: Kościół, naród i państwo, 1927
„Od dłuższego już czasu doszedłem do przekonania, że Piłsudski śni o dyktaturze wojskowej, o roli Napoleona wypływającego na fali rewolucji. (…) Taki człowiek, podniecany przez swoich współkonspiratorów, łakomych na władzę, łatwo gotów pokusić się o zamach na sejm. Zamach taki, moim zdaniem, skazany jest na fiasco w tym znaczeniu, że Polską rządzić bez poparcia narodu nikt nie jest w stanie. Nam wszakże musi chodzić nie o to, żeby podobny zamach spotkał się z niepowodzeniem, ale o to, żeby zamachu nie było. Sama próba takiego zamachu może Polskę zarżnąć…”
Źródło: w liście do Stanisława Grabskiego, 14 marca 1919
Komentarze